مشابه ارکسترازیسیون، چیروگرافی نیز می تواند شامل سطوح مختلفی از انتزاع باشد. یک الگوی کنترلی چیروگرافی، می تواند شامل الگوهای چیروگرافی داخلی نیز باشد که تحت عنوان بلاک شناخته می شود تا بتوان با ترکیب آنها رفتارهای پیچیده تر را کنترل کرد.

شکل۳٫۴۱ چیروگرافی
با در نظر گرفتن این دو الگوی کنترلی آنچه از ماژولهای اصلی در محیط ابر و نحوه تعامل آنها مشهود است ، در شکل بعدی آمده است.

 

۳٫۹ زمانبندی جزئی تحت عنوان سرویس
 

در حین اجرای سفارش ، درخواست زمانبندی جزئی توسط نود اصلی اجرای سفارش ویا سایر سرویس ها که نیاز به اصلاح زمانبندی دارند به نود زمانبندی ارسال می شود.سرویس زمانبندی ابتدا چک می کند که آیا از لحاظ زمان آغاز و یا پایان قابل اجرا هست یا نه و یا اینکه مدت رزرو منابع قابل قبول هست یا نه. اگر درخواست رزرو بودن کماکان معتبر باشد،سرویس زمانبندی سپس مشخص می کند که آیا کدامیک از ایستگاه های کاری قابلیت اجرای این زمانبندی را دارا هستند قبل از این که درخواست توزیع را برای نود توزیع کننده ارسال کند و گرنه درخواست زمانبندی جزئی شده در صف باقی می ماند. به روز رسانی زمانبندی صورت گرفته و تغییرات اعمال شده به سایر نود های سرویسی ارسال می شود تا همواره دید به روزی از زمانبندی و از اجرای تولید در ابر موجود باشد.
در ادامه پس از شرح کلی شمای زمانبندی ، این سرویس را از دیدگاه تامین کننده،سازمان و کاربر نهایی بررسی نموده و ملزومات به کارگیری چنین سیستمی را به عنوان سرویس شرح خواهیم داد.

شکل۳٫۴۲ توزیع سرویس­ها در محیط ابر

 

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.
 

۳٫۹٫۱ ملزومات تامین کننده ابر
 

مدل تحویل زمانبندی به عنوان سرویس
چنانچه اشاره شد مدلهای تحویل متنوعی در محیط ابر وجود دارد، اما آنچه در این مدل کاملا مشهود است به کارگیری برنامه های کاربردی زمانبندی جزئی شده(AasS) است چنانچه متقاضیان متعدد از سفارش های مختلف خواهان زمانبندی می باشند،شمای چند مستأجری را در این مدل می توان لحاظ کرد، منابع مشترک و نمونه های یکسانی از کد و برنامه کاربردی و همچنین پایگاه داده زیرین آن مورد استفاده قرار می گیرد و سفارش های مختلف زمانبندی می شود تا بتوان مشتریان(درخواست زمانبندی سفارش مختلف) را بطورهمزمان زمانبندی کرد.
مسائل مرتبط با ارائه سرویس
برای ارائه زمانبند به عنوان سرویس، برای آنکه سازمان ها بتوانند سفارش خود را مدیریت کنند، معماری ابر نیاز دارد تا مسائلی را حل کند تا این سرویس به بهترین نحو قابل ارائه باشد. یکی از این مسائل بحث خودتشریحی سرویس(self describing) بودن آن است، واسط های این سرویس بایستی به خوبی کارایی ها و اطلاعات مرتبط با زمانبندی را نشان دهند به نحوی که به خوبی نشان دهند که این سرویس قابلیت به کارگیری مجدد و استقلال از محتوا را دارد. در پشت صحنه سرویس زمانبندی، بایستی دائما تغییر کرده بدون اینکه پیکربندی اصلی تغییر یابد و دائما بر حسب نیاز قرارداد سرویس تغییر کند این خصلت سرویس زمانبندی بایستی به نحوی تعریف شود تا به کاربران سرویس دقیقاً اعلام دارد تا چگونه فراخوانی شوند و چه داده هایی در عوض برای آنها بازگردانی شود.
موضوع دیگر، کیفیت سرویس است که در حقیقت تضمینی برای کارایی و دسترس پذیری سرویس زمانبندی است، از آنجا که این سرویس دائماً با نود اصلی اجرای سفارش در ارتباط است لذا جوابی نظیر بحث امنیت، قابلیت اعتماد و مطمئن بودن آن بایستی لحاظ شود. در این مورد قرارداد سطح سرویس(SLA[38]) نقش تسهیل کننده اساسی ایفا می کند.
جزئیات در قرارداد سطح سرویس بین درخواست کننده زمانبندی و ارائه دهنده زمانبندی دقیقا بایستی مشخص شود تا هریک از فاکتورهای کلیدی کیفیت تا چه اندازه مهم بوده و بایستی لحاظ شود. از آنجا که درخواست های زمانبندی مختلف قابلیت این را دارند تا درسطوح مختلف مجازی سازی قابل پیاده سازی شوند بایستی در قرارداد تاکید زیادی بر کارایی مجازی سازی و ابزار های نظارتی وجود داشته باشد ضمن اینکه سطوح زمانبندی و اولویت به خوبی در پیاده سازی مجازی شده زمانبندی قابل اعمال است.
موضوع مهم دیگری که در مدیریت زمانبندی اجرای سفارش، قابل اعمال است و یکی از پتانسیل های ابر است که به خوبی زمانبندی را برای سرویس تسهیل می کند مبحث مجازی سازی است. مجازی سازی به سطحی از انتزاع منطق منابع گفته می شود که سطحی از استقلال را از منابع فیزیکی زیر آن دارد و این باعث افزایش چابکی،انعطاف پذیری و کاهش هزینه ها در زمانبندی می شود، کنترل چندین ماشین زمانبندی مجزا هدف اصلی به کارگیری زمانبندی اجرای سفارش در محیط ابر است. آنچه در محیط ابر به عنوان مجازی سازی مطرح می شود بسیار مختلف و متعدد است اما آنچه در این سرویس کاربرد آن مشهود است، مجازی سازی در سطح برنامه کاربردی است(application virtualization) است، در حین مجازی سازی، برنامه کاربردی طی یک لایه از منابع زیرین آن جدا شده است و دسترسی به یک سرور مجازی مرکزی را برای تمامی این برنامه های کاربردی فراهم می آورد. با این نحو،به کارگیری نظارت و مدیریت بر برنامه کاربردی بهبود و هزینه های به کارگیری برنامه کاربردی کمتر می شود.
ملزومات سازمان
به عنوان درخواست کننده زمانبندی به عنوان سرویس، در این بخش به زمانبندی به عنوان سرویس از دیدگاه سازمان نگاه خواهیم کرد و این موضوع شامل نحوه به کارگیری سرویس زمانبندی و مدیریت داده های زمانبندی است.

شکل ۳٫۴۳ مجازی سازی زمانبندی
نحوه به کارگیری ابر زمانبندی
سرویس های ابر حاضر در همه جا از دید سازمان یک نقطه دسترسی دارد اما همانطور که اشاره شد در عمل روش های به کارگیری متعددی برای آن وجود دارد.هریک از انواع به کارگیری محاسبات هزینه و سود خاص خود را دارند که مطابق با شرایط سازمان های مختلف قابل به کارگیری است. در محیط سیستم های اجرایی تولید و بحث زمانبندی آن بهترین حالت کارایی در محیط ابر هیبریدی محقق می شود اما از آنجا که مسائلی نظیر امنیت، هزینه، مهاجرت و جابجایی داده ، نظارت وکنترل بردار ها نیز دخیل است،درخواست کنندگان می توانند بنابر شرایط خود، مدل های استقرار مختلفی را برای ابر زمانبندی خود اتخاذ کنند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مدل­های استقرار/پارامترها
هزینه
مهاجرت
امنیت
کنترل بر استفاده از منابع ابر
ابرخصوصی
گران
به واسط­های استاندارد برای تعامل با سایر مدل­ها نیاز دارد.
بالا
بالا
ابر عمومی
ارزانتر از ابر خصوصی
به واسط­های استاندارد برای یکپارچه­سازی نیاز دارد.
پایین، احتمال حملات مخرب، به سرور مجازی مرکزی برای امنیت بیشتر نیاز است.
پایین
ابر انجمنی
به نسبت ارزانتر از سایر مدلها
برای مهاجرت به انجمن­های دیگر به واسط­های استاندارد نیاز دارد.
پایین
پایین
ابر هیبریدی
با صرفه
به واسط­های استاندارد برای یکپارچه­سازی نیاز دارد.
مشکلات سازگاری برنامه ­های کاربردی پیش می­آید.
بالا
 

جدول ۳٫۳ به کارگیری ابر زمانبندی

 

۳٫۱۰ مدیریت منابع به عنوان سرویس
 

زیر ساختار تامین کننده ابر بایستی قابلیت این را داشته باشد تا اطلاعات به روزی از منابع مرتبط با اجرای سفارش در اختیار داشته باشد از آنجا که این ماژول بیش از هر ماژول دیگری بایستی با سرویس زمانبندی در ارتباط باشد، از آنجا که زمانبندی به صورت اجرای سرویس های مجازی شده پیشنهاد شده است لذا مدیریت منابعی که برای آن در نظر گرفته شده است نیز بایستی متناسب با این نوع زمانبندی باشد، انتظاراتی که از مدیر منابع به عنوان سرویس به طور عمده وجود دارد این است که درخواست های تخصیص منابع را ارزیابی نماید، منابع موجود را به روزرسانی نماید و طی درخواست تغییر منابع،منابع مورد نیاز یک سفارش را تغییر دهد و در حقیقت توازنی برای تخصیص منابع برای اجرای هرچه سریعتر سفارش انجام دهد.

شکل ۳٫۴۴ مدیریت منابع تولید