اتحادیه‌ی ارتباطات بین‌المللی (ITU) و کمیته‌ی ملل متحد برایاستفاده ی صلح‌آمیز ازماورای جو (UNCOPUOS).
همچنین این فصل رژیم قانونی به اصطلاح GSO(مدار ثابت زمین) را در استفاده‌ی روزافزون از مدار ثابت زمینی برای ارتباطات ماهواره‌ای، از یک سو و تضمین یک مشارکت منصفانه توسط کشورهای مختلف دنیا در این خصوص، از سوی دیگر را نشان میدهد.
همچنین جنبه‌ی دیگری را در ارتباط با خدمات ارتباطات فضایی توسط ماهواره‌هاییکه در محورهای ثابت زمینی بوجود امده اند و به خطرات آسیبهای ناشی از تداخل امواج رادیویی توجه دارند،مورد بررسی قرار خواهد داد .
۵-فصل پنجم-حمل و نقل فضایی
گرچهتشکیلات خصوصی در اروپا، آسیا و ایالات متحده در فعالیتهای فضایی مثل ارتباطات و سنجش از راه دور بسیار درگیر هستند، تاکنون تنها دولت ها توانسته اند به حمل و نقل ماورای جو دست پیدا کند. هر چند، طی تاریخ این سناریو تغییر کرده است چرا که همه‌ی دولتهای اصلی از بازار حمل و نقل فضایی تجاری صرفنظر کردند. و همانطور که بازیگران خصوصی به ترک بی‌اعتبار چنین دولتهایی قدم خواهند نهاد، چارچوب قانونی که خدمات حمل و نقل خصوصی فضایی را اداره خواهد کرد، بسیار مهم خواهند بود. این فصل برای تعاریف «حمل و نقلفضایی و موضوعات فرعی قضایی در زمینه‌ی قوانین و توسعه های عملی موجود، فراهم آمده است. سؤالات بحث‌انگیزی مورد بررسی قرار گرفتند و حوزه‌ی موارد ویژه نیز مشخص شده‌اند. در زمره‌ی آنها: رژیم قانونی حمل و نقل فضایی در سطح زمین به علاوه رژیم قانونی دریاهای بزرگ در مقایسه با رژیم قانونی فضا هوا می‌باشد. در ماهیت رژیم قانونی هوا فضا، موضوع چالش برانگیز و نگران کننده ای که با آن روبرو هستیم،‌ تحدید حدود در فضای ماورای جو می باشد. به علاوه این فصل با بررسی رژیم قانونی ماورای جو سرو کار دارد. نهایتاً یک پاراگراف ویژه به بررسی موضوع مسئولیت و تعهدات کشورها برای فعالیتهای ملی در فضا اختصاص یافته که این مسئولیت را به طور مساوی بر فعالیتهای دولتی به علاوه فعالیتهای انجام شده در نهادهای غیردولتی اعمال می‌کنند.
۶-فصل ششم-حقوق مالکیت معنوی و فعالیتهای فضای ماورای جو
این فصل موضوع اصلی حمابت از حقوق مالکت معنویرا در مضمون کارهای فضایی شرح می‌دهد. با وجود اینکه این موضوع تنها توجه کمی را در سالهای گذشته به خود اختصاص داده، انتظار می‌رود کهکپی رایتها و حقوق بر اختراعات در فعالیتهای فضایی، نقش مهمی را در توسعه‌ی بیشتر تجاری سازی فضایی ایفا کنند. مشخص است که فرایند توسعه و ایده‌های ابتکاری در بخش فضا به فراورده‌ی بشری با هر امکان روبه‌رشد در بهره‌وری از فرصتهای ویژه که توسط محیط فضایی ارائه می شود، تداوم بخشد. هر چند، از نقطه نظر بازیگرانی که با این بخش سروکار دارند، آماده‌سازی افراد به انگیزه‌های کافی در انتقال پتانسیل هوشی‌شان ضروری است. از لحاظ نظریات بالا، حقوق اموال هوشمند در ارتباط با فعالیتهای فضایی،اعتبار و مقررات عمده ای را برای حمایت کافی از آنها فراهم آوردند . با افزایش امتیاز تجاری حمل و نقل بین‌المللی، نیاز به ایجاد یک سیستم قانونی در حمایت بین‌المللی از حقوق اموال صنعتی و معنوی بیشتر می‌شود. بنابراین،‌به موازات تکوین قوانین ملی، همکاری بین کشورها تحت مقررات بین‌المللی با توجه به این موارد قانونی مورد توافق قرار گرفته است.
با توجه به پیشرفت در فعالیتهای فضایی تجاری که با علاقه‌ی روزافزون تشکیلات خصوصی همراه است، توجه به این امر که آیا تدابیر بیشتری را باید در سطح بین‌المللی برای اطمینان از حمایت کافی برای حقوق اموال صنعتی و معنوی مربوط به موارد فضایی داشته باشیم، ضروری بنظر می رسد. این فصل با موارد و موضوعات مختلفی سروکار دارد که:
الف)مربوط به کاربری تکنولوژی ارتباطاتی ماهواره‌ای، ب) حق بر اختراعات شامل محصول نامرئی اطلاعاتی، ج) سنجش از راه دور.
۸–فصل هفتم – ملاحظات نهایی
در شروع «عصر فضا»،توجه جهانی به فعالیتهای اقتصادی ماورای جو به شدت افزایش یافته است به طوری که نتایج موجود توسط دو ابرقدرت اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده بدست آمده‌اند. این اشتیاق به حدی رسید که سفر به ماه در سال ۱۹۶۹ رخ داد. چرا که فضا خارج از تمرکز رسانه‌ها و عموم بوده و تنها وقایع غیرعادی توسط مطبوعات تحت پوشش قرار گرفته و توسط مردم مورد توجه قرار می‌گرفت. با این وجود، هم‌اکنون ما تجربه کرده‌ایم که توسعه‌های غیرالقایی آنهایی هستند که تغییر کرده و هنوز سعی در تغییر زندگی‌مان دارند. در واقع، بسیاری از توسعه‌ها برای اکتشافات فضایی و بهره‌برداری از فضای ماورای جو تمدن ما را می‌سازند که به طور مطلق بسته به فعالیتهای انجام شده در ماورای جو است. برای مثال می‌توان: ماهواره‌ها را برای ارتباطات، تلویزیون، نظارت بر زمین، پیش‌بینی آب و هوا، دریانوردی (جهت‌یابی) و حتی آنچه توسط عموم ناشناخته است، ترقی داد اما حداقل تغییر زندگی در به اصطلاح «تکنولوژی هایspin Off» با کامپیوترهای شخصی که یک مورد بسیار مهم است. چنین تغییرات مهمی در زندگی مان به طور گسترده روی داده و عموم از آن بی‌اطلاع بوده و در نتیجه تقریباً فقدان کاملی از چارچوبهای قانونی در آن وجود دارد.
عکس مرتبط با اقتصاد
نقطه‌ی شروع واقعی در این کار این است که فضای ماورای جو هم اکنون یک بازار با پتانسیل مؤثر نه تنها بخاطر رشد قابلیت‌ها در کاربری های موجود مثل دریانوردی و ارتباطات است بلکه به دلیل صلاحیت زیاد آن در به وجود آمدن کاربریها و کاربری های آینده است. بسیاری از اختراعات مربوط به مسافرت فضایی و استفاده از فضای ماورای جو، فرهنگمان را ساخته و می‌سازد که به طور کل بستگی به فعالیتهای فضایی دارد.
بدین وسیله مراجع ساخته شده در توسعه‌ی ماهواره ها برای ارتباطات، تلویزیون، نظارت بر زمین، پیش‌بینی آب و هوا و دریانوردی به طور معدود نامبرده شده‌اند.
ما نوعی اعلامیه را از زمان «عصر فضا» تجربه می‌کنیم. به قوانین فضایی بین‌المللی زمانی که در سازمان ملل متحد پیش‌نویس می‌شوند مخصوصاً زمانی که اصول حقوق فضا را مورد بررسی قرار می‌دهد توجه کنید که اعلامیه ها تحت تأثیر پیش‌فکری آن قرار گرفته و انگیزه و اعتماد نشان داده شده توسط آنها منشأ قوانین فضایی می‌باشند.
ایجاد یک رژیم آزاد با کشورهای مستقل به عنوان اتباع، مطابق با حقوق بین‌الملل، بدون قدرت مافوق محدودیتهای ملی برای اعمال سری جدید قانونها، خطر افزایش تنش‌ها و جنگها بین کشورها و نهادهای خصوصی را ایجاد کرده به طوری که امروزه شانس و فرصتهای برابری برای استفاده از مفاهیم آزادی در اکتشاف و استفاده از فضای ماورای جو وجود ندارد. این امر دوباره مسئله‌ی معروف مشارکت برابر با حداقل منصفانه‌ی همه‌ی کشورها را در فعالیتهای قضایی و به علاوه موضوع توزیع «ثروت فضایی» که در این مورد با تسهیم برابر مزایای اکتشافی منابع طبیعی در فضای ماورای جو روبروست، را مشخص می کند.
فقدان حاکمیت در «قلمرو ملی» در قوانین فضا وقواعد ویژه‌ی «همه‌ی بشریت» در مقررات فضایی و ملیت تنها با توجه به قلمرو قضایی ملی بر اهداف فضایی، امکان اصلاح انواع جدید همکاری تحت قوانین عمومی«فنی» را فراهم کرده است. چرا که امکان بکارگیری قواعد فعلی قانون خصوصی بین‌المللی در فضا بوجود می‌آید. یکی از نقاط شروع بایستی دادن مجوز بموجب حقوق بین‌المللی فضا برای برقراری تعدادی از حقوق مالکیت محدود و کارکردی در فضای ماورای جو، باشد.
هدف نهایی باید ایجاد یک «سطحی از زمینه فعالیت» برای همه‌ی نهادهایی که در فضای ماورای جو فعال هستند باشد: شانس برابر، قابلیت‌های برابر، به مشارکت گذاشتن «قوانین مورد دسترس» برای ثروتهای فضایی برای شرکتها و مؤسسه‌های خصوصی که تمایل به گسترش هزینه‌ی تجاری در فضای ماورای جو دارند. برای نزدیک شدن به این امر و هر مورد مهم دیگر، بزرگترین کمیسیون اجتماع کشورها که شامل همه‌ی کشورهایی است که از این فعالیتهای فضایی در یک اساس قانونی مساوی و گسترده بهره می‌برند، تأسیس شده است.
هر چند، در این زمان رژیم قانونی متداول برای فضا، در روبرو شدن با چالش‌های مصرف شدید تجاری از فضا، بسیار ناقص و نامناسب است. این شامل چندین اصول پایه می‌شود که هنوز اصول بسیار عمومی بیان شده در یک سری محدود از معاهدات فضایی را که از ۱۹۶۷ پذیرفته شده و یک جنگ‌افزار کنترل کننده‌ی معاهده با قوانین عمومی بین‌الملل و رویه‌های حمل و نقل فضایی ملل را در بردارد. همچنین چارچوب قانونی، تعدادی از توافقات را که بهره‌برداری تجاری از فضای ماورای جو را در نظر دارد، مثل حقوق استفاده از ایستگاه مدار زمینی با توافقات مشارکت در سازمان های بین‌المللی.
با این وجود، درست مثل گرفتن سودهای صنعتی که نقش عمده‌ای در توسعه‌ی قانون دریا دارد، به همان صورت سودهای صنعتی و بخش‌های تجاری به شدت بر سیاست فضایی تأثیر می‌گذارند. چرا که بخش‌های خصوصی یک نقش برتر در ایجاد یک چارچوب جدید قانونی برای بهره‌برداری تجاری از فضای ماورای جو خواهد داشت، و این می‌تواند برای توافق بر یک سری از اصول عرفی و مشارکت گسترده با ارزش باشد. افزایش فعالیت‌های اقتصادی تجاری در فضا بایستی تسهیل شود برای مثال، با معرفی یک ضابطه‌ی اخلاقی یا نوعی از حقوق فضایی مرکاتور برای کارهای تجاری، بعضی چیزها هم‌اکنون یک مورد پیش‌پا افتاده در بین اپراتورهای تجاری می‌باشند. این بایستی بسیاری از نواحی مختلف مثل نظارت محیطی بر فضا، توسعه‌ی معاملات صادقانه،‌ایجاد امنیت در یک مورد مهم، اطمینان از یک بازار اقتصادی آزاد و افشاء کشمکشهای بهره‌وری یا مشارکتهای سیاسی، را تحت پوشش قرار دهد.
فصل اول
تاریخ حقوق فضا
بخش اول : مقدمه
به محض اینکه هوش بشر شروع به تصرف قوانین طبیعت برای گسترش حضور بشریت فراتر از محدوده‌ی طبیعی‌اش کرده، نیاز به برپایی یک حکومت قانونی برای این سرزمین جدید ضروری به نظر آمد.
فتح فضای ماورای جو، همان روش را برای دیگر پیشرفت‌های بشری در یک بُعد جدید پیروی می‌کند. سوابق معتبر در این رابطه شامل: توسعه‌ی حقوق دریاها، به خوبی ایجاد حقوق هوایی.
با توجه به فرصت فعالیتهای منظم بشری در فضای ماورای جو، این امر یک مفهوم ویژه در حقوق بین‌الملل بوجود می‌آورد که گستردگی جهانی دارد.
بنابراین، شرایط جهانی برای برپایی یک سیستم فضایی جهانی برای این بخش جدید از فعالیت بشری، به شدت مطلوب به نظر می‌آید، و همکاری بین‌المللی به عنوان یک ابزار بسیار مناسب برای رسیدن به این هدف انتخاب می‌شود.
حتی اگر حقوق فضا با هر دوی قوانین ملی و بین‌المللی سرو کار داشته باشد، دارای بسیاری از مشخصات بین‌المللی است که بنظر می‌آید در متمرکز‌سازی جوانب بین‌المللی حقوق فضا مناسب باشد.(لاچس،۱۹۷۲)[۱]۱
بخش دوم : فعالیتهای فضایی و همکاریهای بین‌المللی
به دلیل ماهیت بین‌المللی امور فضایی، این امر مشخص و واضح است که روابط بین‌المللی نقش مهمی در تنظیم چارچوب مقررات بعدی و فعالیتهای بشری از آن حیث دارد. به علاوه در زمانی که نیاز به یک چارچوب قانونی بسیار ضروری به نظر می‌آید، بایستی توجه داشته باشیم که عموماً تمایل زیادی به همکاری در روبرو شدن با مسائل و افزایش سود جامعه‌ی جهانی وجود داشته است.
این امر به افزایش همکاری بین‌المللی در ارتباط با افزایش بهره‌وری در موضوعات فضایی سوق می‌یابد که بر ممانعت از جنگهای ژئوپلتیکی در فضای ماورای جوتمرکز دارد. پس، یک چارچوب مناسب در ایجاد یک مؤسسه برای تمرکز بر یک مقیاس جهانی با قواعد اصلی فعالیت‌های فضایی، خلق شده است:کمیته‌ی ملل متحد برای استفاده صلح‌آمیز فضای ماورای از جو(UNCOPUOS).
قبل از آنالیز نقش و سابقه‌ی یک چنین سازمان مهم و برجسته،‌مراجعه به سازمان های دیگری که نقش مهمی در همکاری بین‌المللی در زمینه‌ی فعالیتهای ماورای جو (فضایی) دارند، بسیار باارزش می‌باشد.
بخش سوم : فضای ماورای جو و همکاری دولتها
تلاش برای حفظ تکنولوژی فضایی و علوم مطابق روز، تعداد زیادی از سازمان های ملل متحد، زمینه‌ی اقدامات ویژه‌شان را در اغلب فعالیتهای مربوط به فضا،گسترش دادند. در بین اینها، اتحادیه‌ی بین‌المللی ارتباط از راه دور (ITU)، سازمان بهداشت جهانی (WHO)، آژانس انرژی اتمی بین‌الملل (IAEA) و UNESCO، وجود دارند.
به عنوان ملاحظهUNESCO(یونسکو) که بایستی حوزه‌ی این سازمان را متذکر شویم: «برای مشارکت در صلح و امنیت، فراهم آوردن همکاری بین کشورها (ملل) به وسیله‌ی علوم و فرهنگ، برای احترام بیشتر به عدالت جهانی، برای قواعد قانونی و حقوق بشر و آزادیهای اساسی (بنیادی». با توجه به نقش آن در تنظیم حقوق فضا، یونسکو به ایجاد یک دستورالعمل اطلاعاتی و ارتباطی بین‌المللی جدید، موظف گردید که عمدتاً توسط بسیاری از کشورهای جهان سوم ترویج یافته است که همانا اعلامیه‌ی ۱۹۷۸ است،که در رسانه‌های جمعی درواقع مشارکت توسعه‌ی حقوق بین‌الملل و سرانجام نتایج مربوطه برای فعالیتهای فضایی و مفاهیم قانونی مخصوصاً در زمینه‌ی انتقال ماهواره را دربر دارد. (زلو،۲۰۰۱)[۲]۱
بخش چهارم : سازمان های غیردولتی حقوق فضا در درون چارچوب دستورالعملهای همکاری
سال ژئوفیزیکبین‌الملل ۵۷-۱۹۵۶،‌پایان توسعه‌ی قابل توجه برای همکاری غیردولتی بین‌المللی در زمینه‌ی علوم و تکنولوژی فضایی بوده است. در این دوره تعدادی از سازمان های غیردولتی بین‌المللی در رابطه با بخش فضای ماورای جو یا وابسته به آن، تأسیس شدند. بدون تمایل به ارائه‌ صورت کامل،‌سازمان های زیر باید توجه ویژه‌ای را اتخاذ نمایند.
در سال ۱۹۵۸ انجمن بین‌المللی اتحادیه‌های علمی (ICSU) کمیته‌ای برای تحقیقات فضایی(COSPAR) در سال ۱۹۵۸ با وظیفه همکاری و هماهنگی تحقیقات فضایی بر یک اساس میان رشته‌ای (رشته‌های مختلف علمی) ایجاد کرد. همکاری بین UN و COSPAR در خلق قواعد در حقوق بین‌الملل فضا، بر قوانین فضای بین‌الملل تأثیر خواهد گذاشت.
سازمان مالکیت معنوی جهانی (WIPO) استحقاق نقش ایجاد کنوانسیون مربوط به توزیع برنامه‌ی سیگنال مخابره شده توسط ماهواره را دارد که در فصل ۴ درحفاظت از مالکیت معنوی در کارهای فضایی شرح داده شد.
فدراسیون فضانوردی بین‌المللی(IAF)، که از جامعه‌ی ملی فضانوردی گرفته شد، برای پیشرفت فضانوردی در استفاده ی صلح‌آمیز و تشویق همکاری بین‌المللی براساس وایدگاما تأسیس شد، در حالی که تحقیقات و مشارکت فنی اطلاعات و داده‌ها را نیز در بر دارد.
شصتمین IAF شروع به خلق آکادمی فضانوردی بین‌المللی(IAA) و موسسه‌ی بین‌المللی حقوق فضا (IISL) نمود که با وجود رابطه‌ی محکمی با IAF کار می‌کند حتی اگر عملکردشان تا حدی متفاوت نیز باشد.
در حالی که آکادمی بر سه بخش، علوم پایه، علوم مهندسی و علوم زندگی تمرکز دارد، مؤسسه‌ی بین‌المللی حقوق فضا، آن را به وسیله‌ی قوانین پیگیری می‌کند، اهداف (الف) مشورت با رئیس IAF، ( ب) همکاری با سازمان های ملی و بین‌المللی در زمینه‌ی حقوق فضا، ( ج) انجام دیگر عملیاتها که ممکن است برای پرورش علوم اجتماعی در فضانوردی، اکتشاف و مسافرتهای فضایی مطلوب باشد،(د) انتشار اقدامات و گزارشها و دیگر انتشارات، (ه) آگاه‌سازی، (و) سازماندهی و مدیریت وقایع و کارگاه جوانب فضایی در علوم فضا، تهیه‌ی گزارش و مقالات تحقیقی.
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
برای اجرای این کارها و وظایف، IISL، جوانب قانونی مختلفی از بهره‌برداری از فضای ماورای جو، و اقدامات انتشاری آن که مشارکت معتبری در توسعه‌ی حقوق فضا دارند را بیان میکند.
به علاوه بایستی متذکر شویم که انجمن حقوق بین‌الملل، با حقوق فضا سروکار دارد که مخصوصاً با مشارکت کمیته‌ی قوانین فضایی نیز همراه است. جزئیات بیشتر درباره‌ی سازمان‌های ذکر شده در بالا برای انتشارات مختلفی تهیه شده که با این سازمان های ویژه سروکار دارند.
مرکز اروپایی حقوق فضا (ECSL)، تحت نظر آژانس فضایی اروپایی(ESA) در سال ۱۹۸۹ ایجاد شد و اهداف آن در منشور(اساسنامه) شامل:
-گسترش دانش فضایی در رابطه با حقوق
-افزایش همکاری و ارتباط بین حرفه‌ایهای این بخش
-تشویق تحقیقات جهانی در موضوعات ویژه‌ی مربوط به حقوق فضا
-سازماندهی مکانهای کاری و کنفرانسها و تنظیم عملکردشان؛ (زلو،۲۰۰۱)
بخش پنجم : UNCOPUOS:کوپیوس-کمیته‌ی ملل متحد برای استفاده ی صلح‌آمیزاز فضا
کمیته‌ی ملل متحد برای استفاده ی صلح‌آمیز از فضا UNCOPUOS یک وضعیت ویژه و منحصر بفردی دارد ،که مؤسسه‌ای برای مشارکت در فرایند قانونگذاری در زمینه‌یاستفاده ی صلح‌آمیز فضایی است.
زمینه‌ی کاری چنین کمیته‌ای دستاورد منطقی از تصمیم به بکارگیری چارچوب موجود از یک سازمان جهانی برای برپایی یک ارگان در موقع درگیری با مسائلی در زمینه‌ی مهم و آنچه تست صلاحیت کلی سازمان مادر قرار داشته است می‌باشد که اهداف اصلی آن «ایجاد صلح و امنیت جهانی است.»
مجمع عمومی ملل متحد، که تحت فشار موارد سیاسی درباره‌ی سؤالات بی‌شمار ناشی از روابط بین‌المللی در مورد فضا است، به اقدامی دست زد که به پرپایی یک هیئت فاقد عمومیت منجر شد که با ایجاد کمیته‌ی دائمی برای کاربری های صلح‌آمیز فضای ماورای جو تداوم می‌یابد.
به خاطر تعلل ناشی از نظریات متفاوت در رویه‌های سازمانی و رأی‌گیری، کوپیوس، کارش را سه‌سال بعد از تأسیس آن در سال ۱۹۶۲ آغاز کرد.
از سال ۱۹۶۸، یک بخش ویژه – بخش امور فضای ماورای جو-که از یک واحد مجزا در شورای امنیت تشکیل شده است، UNCOPUOS را در کمک به خدمات اداری و دبیرخانه همراهی میکند، در حالی که در اداء وظیفه‌اش در رابطه با اکتشافات و مصارف صلح‌آمیز فضای ماورای جو به دبیرکل کمک می‌کند.
از آغاز،UNCOPUOS یک نقش عمده در همکاری بین‌المللی در زمینه‌ی اکتشافات و بهره‌برداری از فضا داشته است. به علاوه یکی از کارهای عمده‌ی آن تحقیق و بررسی موضوعات حقوقی مربوط به بخش فضا است. امروزه کمیته‌ی ملل متحد در موارد صلح‌آمیز فضای ماورای جو،‌با ۶۹ عضو فعالیت می‌کند.
در چارچوب UNCOPUOS یک کمیته‌ی فرعی حقوقی وجود دارد که نماینده‌ای برای «تشکیل هنجارهای قانونی مربوط به فعالیتهای فضایی» است. این امر در فرایند تصمیم‌گیری مربوط به جوانب قانونی در موضوعات مربوطه بسیار تعیین کننده است. این کمیته‌ی فرعی اساس قانونی معاهدات و اسناد فضایی مربوط به فضای ماورای جو و فعالیتهای مربوطه را که تحت مجمع عمومی ملل متحد حل و فصل می‌شود، تدارک دیده و عهده‌دار «تشویق توسعه‌ی روزافزون حقوق بین‌الملل و تدوین قوانین مربوطه» می‌باشد.
۱-۵)نحوه‌ی قانونگذاری
مباحثات، بررسی‌ها، مذاکرات و پیش‌نویس قانونی اسناد قضایی، در گروه های کاری و پیش‌نویس کمیته‌ی فرعی قانونی انجام می‌شود. این رویه‌های غیررسمی و فعالیتها، به موقع وضعیت یک سند مفید را برای بدست آوردن نیاز به معاهدات قانونی بین‌المللی، بدست می‌آورند.
با این وجود، این اجماع، خودش را با وجود مانعی برای گسترش حقوق فضا اثبات می‌کند.
تعدادی از عوامل که تأثیر منفی بر اجماع دارند، آن را به زوال پتانسیل به عنوان یک سنددر قانونگذاری بین‌المللی سوق می‌دهد.آنها از مجموعه توسعه‌های سیاسی و تکنولوژیکی، با انواع همیشه موجود ساختارهای سیاسی و اقتصادی-اجتماعی و ایدئولوژیهای مختلف، کشورهای عضو تغییر می‌کنند. به بیانی دیگر، در حالی که رویه‌ی توافقی(اجماع) در تصمیمات مناسب ایجاد شده توسط تعداد محدودی از کشورهای قدرتمند فضایی با ارزش باشد، و وقتی منافع مربوطه‌ی آن همزمان به وجود آیند، انواع منافع بوجود آمده طی سالها، پذیرش تصمیمات و احکام متفق‌الرای بسیار دشوار می‌شود. به علاوه، پیشرفتهای تکنیکی که تعداد کشورهای فعال را در زمینه‌ی فضایی گسترش داد، و باعث افزایش تعداد کمیته‌های فرعی UNCOPUOS می‌شود، پتانسیل توافقی به عنوان یک روش مؤثر در تصمیم‌گیری را کاهش می‌دهد.
در عواملی که به طور متداول شکافهای بیشمار بین مدل صنعتی و توسعه یافته در رابطه با بسیاری از موارد را افزایش می‌دهند، پدیده‌ای که آن را بسیار مشکلتر می‌سازد، استفاده از توافق به عنوان یک روش مصالحه است.
بایستی در بسیاری از موارد متذکر شویم که دشواریهایی که توسط کمیته‌ی فرعی UNCOPUOS با اکثریت سازمان های بین‌المللی مشترک است، در ایجاد یک چارچوب قانونی جهانی شامل ITU درگیر است.
۲-۵)The corp امریکا Iuris spatialis
چارچوب قانونی که توسط UN و UNCOPUOS به وسیله‌ی رویه‌ی توافقی (اجماع)ایجاد شده می‌تواند به عنوان یکی از بهترین نتایج در رویه‌های قانونگذاری بین‌المللی به شمار آید. به طور عادی علوم حقوقی به این سری از قوانین به عنهوان corpامریکا Iuris Spatialis، اشاره می‌کند. این شامل پنج معاهده و کنوانسیون عمده‌ی بین‌المللی است.
۱-معاهده اصول حاکم بر فعالیتهای کشورها در اکتشافات و استفاده از فضای ماورای جو که شامل ماه و دیگر اجرام سماوی است.
۲-موافقت نامه نجات فضانوردان، بازگشت فضانوردان، و بازگشت اشیای فرستاده شده به فضای ماورای جو
۳-کنوانسیون مسئولیت بین‌المللی برای آسیبهای ناشی از اشیای فضایی.
۴-کنوانسیون ثبت اشیای ارسال شده به فضای ماورای جو.
۵-موافقت نامه حاکم بر فعالیتهای کشورها بر روی ماه و دیگر اجرام سماوی.

جهت دانلود متن کامل این پایان نامه به سایت jemo.ir مراجعه نمایید.