دهدار، غلام‌رضا؛ موسوی‌زاده، سیده سمیه؛ صفری، اسماعیل. (۱۳۹۲). بررسی مبانی نظری مؤلفه‌های تفکرانتقادی در پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان مقطع راهنمایی. نخستین همایش منطقه‌ای ارزیابی آموزش دروس علوم پایه، چالش‌ها و رهیافت‌ها.
دوانلو، میترا. (۱۳۸۷). برنامه درسی پنهان. ساری: انتشارات شفلین.
دورکین، پل. (۱۳۷۶). مشکلات یادگیری و رفتاری دانش‌آموزان. ترجمه: پرویز صالحی، تهران.
رامین، علی. (۱۳۸۷). مبانی جامعه‌شناسی هنر. تهران: نشر نی.
رشتچی، مژگان. (۱۳۸۹). بررسی نظریۀ ویگوتسکی از دیدگاه روان‌شناسی و ارتباط آن با مبانی نظری آموزش فلسفه به کودکان. دو فصل‌نامۀ علمی تخصصی تفکر و کودک، س ۱، ش ۱، تهران: پژوهش‌گاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ریچ، پاملا. (۱۳۸۴). اصول بنیادین نمایش خلاق. ترجمه: یدالله آقاعباسی، مجله روزبه، شماره اول، کرمان.
ریخته‌گران، محمدرضا. (۱۳۸۶). حقیقت و نسبت آن با هنر. تهران: پژوهش‌گاه فرهنگ و هنر اسلامی.
سانتراک. جان دبیلو (۱۳۸۷). روان‌شناسی تربیتی. ترجمه ش. سعیدی، م. عراقچی، ح. دانش‌فر. مؤسسه خدمات فرهنگی رسا. تهران.
سعیدی رضوانی، محمود؛ کیانی نژاد، عذرا. (۱۳۷۹). توجه به برنامه درسی پنهان ضرورتی آشکار در تحقق اهداف ارزشی آموزش‌های دینی. فصلنامه تربیت اسلامی. صص۶۷ ـ ۳۲٫
سلسبیلی، نادر؛ قاسمی، نرجس. (۱۳۸۴). عوامل مؤثر بر شکست تحصیلی: نگاهی دوباره به عوامل درونی و بیرونی، فصلنامه تعلیم و تربیت، شماره ۸۳، صفحه ۲۵-۶۰٫
سلیمان‌پور، جواد. (۱۳۸۳). مهارت‌های تدریس نوین با تأکید بر کاربرد تفکر انتقادی و خلاقیت. تهران: انتشارات احسن.
سنایی‌نسب، هرمز؛ رشیدی جهان، حجت؛ صفاری، محسن. (۱۳۹۱). عوامل مؤثر بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان. فصل‌نامه راهبردهای آموزش، دوره ۵، شماره ۴، زمستان ۱۳۹۱، صص ۲۴۹- ۲۴۳٫
سهرابی، ابوالفضل؛ جندقی، غلامرضا. (۱۳۸۴). بررسی عوامل اجتماعی مرتبط با افت تحصیلی دانش‌آموزان متوسط با تعیین سهم عوامل، فصلنامه فرهنگ مدیریت، سال سوم، شماره ۸، صفحه ۱۴۷-۱۸۰٫

سوداگر، محمدرضا؛ دیباج، سیدموسی؛ اسلامی، غلام‌رضا. (۱۳۹۰). ضرورت وساطت هنر در آموزش تفکر فلسفی به کودکان. تفکر و کودک، پژوهش‌گاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال دوم، شمارۀ اول، بهار و تابستان ۱۳۹۰، صص ۵۰-۲۵٫
سیف، علی‌اکبر.  (۱۳۸۳). روان‌شناسی پرورشی. چ۱۲، تهران: انتشارات آگاه.
شارع پور، محمود (۱۳۸۶). جامعه شناسی آموزش و پرورش. تهران: سمت.
شاملو، سعید. (۱۳۷۸). بهداشت روانی. تهران: رشد.
شریعتمداری، علی. (۱۳۸۲). روان‌شناسی تربیتی. تهران: انتشارات امیرکبیر.
شعبانی. حسن، مهرمحمدی. محمود. (۱۳۷۹). پرورش تفکر انتقادی با بهره گرفتن از شیوه آموزش مسئله‌محور. مدرس. دوره ۴٫ شماره۱٫
شعبانی، حسن (۱۳۸۲). روش تدریس پیشرفته (آموزش مهارت‌ها و راهبردی تفکر). انتشارات سمت. تهران.
شکنر، ریچارد. (۱۳۸۶). نظریه‌ی اجرا. ترجمه: مهدی نصرالله زاده، تهران: انتشارات سمت.
شکنر، ریچارد. (۱۳۸۷). « نظریه اجرا و رویکردها» در رویکردهایی به نظریه‌ی اجرا. ترجمه: علی‌اکبر علی‌زاده، تهران: نشر بیدگل.
ضمیران، محمد. (۱۳۸۸). فلسفۀ هنر ارسطو. تهران: فرهنگستان هنر.
عابدی، علی‌رضا. ( ۱۳۸۷). بررسی اثربخشی هنردرمانی خلاق با رویکرد روایتی- شناختی بر مشکلات درونی‌سازی شده و خودکارآمدی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی روان‌شناسی ، دانشگاه شهید بهشتی تهران.
عسکری‌زاده، قاسم. (۱۳۹۰). روان‌شناسی بازی. تهران: امیرکبیر
فؤادالدینی، منصوره؛ بیدختی، حسین. ( ۱۳۹۱) تأثیر نمایش درمانی مبتنی بر مهارت اجتماعی رفتار سازگارانه دختران کم‌توان ذهنی با هوش‌بهر ۷۰-۵۵ در دامنه سنی ۳۰-۱۴ سال. پژوهش در علوم توان‌بخشی، سال ۸، شماره ۵، آذر و دی، صص ۹۱۸- ۹۱۳٫
فیشر، رابرت. (۱۳۸۵). آموزش تفکر به کودکان.ترجمه: مسعود صفایی‌مقدم و افسانه نجاریان، اهواز: رسش.
قاسمیان دازمیری، مریم. ( ۱۳۸۷). نمایش خلاق. رشد معلم، شماره ۲۰، تیر، صص ۲۳-۲۲٫
قورچیان، نادرقلی. (۱۳۷۴). تحلیلی از برنامه درسی مستتر بحثی نو در ابعاد ناشناخته نظام آموزشی. فصل‌نامه پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی. صص ۶۹ ـ ۴۷٫
کاکیا، لیدا. (۱۳۷۹). نگرشی نو به افت تحصیلی. تهران: اقاقی.
کدیور، پروین. (۱۳۸۱). روان‌شناسی تربیتی، تهران: سمت.
کردنوقابی، رسول؛ شریفی، حسن‌پاشا. (۱۳۸۴). تهیه و تدوین برنامه‌ی درسی مهارت‌های زندگی برای دانش‌آموزان دوره‌ی تحصیلی متوسطه. فصل‌نامه نوآوری‌های آموزشی، شماره ۱۲، سال چهارم، تابستان، ۳۴-۱۱٫
کیانیان، داوود. (۱۳۸۹). نمایش کودک. تهران: نشر منادی تربیت.
لاریجانی، زرین سادات؛ رزاقی، نرگس. (۱۳۸۶). بررسی کاربرد هنرهای نمایشی در رشد اجتماعی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی. پژوهش در حیطه کودکان استثنایی، سال هشتم، شماره ۱، ۱۳۸۷، صص ۴۳- ۵۲ .
لطف آبادی، حسین. (۱۳۸۴). روانشناسی رشد نوجوانی وجوانی. تهران: انتشارات رشد.
مایرز، چت. (۱۳۸۳). آموزش تفکر انتقادی. ترجمه: خدایار ابیلی. تهران: انتشارات سمت.
محمدی، قباد. (۱۳۹۲). تعیین نقش آموزش به شیوه نمایش خلاق بر کاهش اختلال نقص توجه در دانش‌آموزان بیش فعال. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه.
محمودی، بیتا. (۱۳۹۰). پژوهشی در تأثیر نمایش خلاق در فرایند تربیتی کودکان. تهران: انتشارات نمایش.
مرادی مخلص، حسین. (۱۳۸۸). انتقال مفاهیم رایانه‌ای به روش تئاتر خلاق در محیط‌های یادگیری تلفیقی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد کرمانشاه.
مسلمی، ابوالفضل. (۱۳۸۷). تاریخ نظریۀ نهادی. نشریۀ زیباشناخت، ش ۱۸٫
مصلی‌نژاد، لیلا؛ سبحانیان، سعید. (۱۳۸۷). بررسی تفکر انتقادی در دانشجویان آموزش مجازی و سنتی رشته کامپیوتر. گام‌های توسعه در آموزش پزشکی. پاییز و زمستان ۱۳۸۷، دوره ۵، شماره ۲، صص ۱۳۴- ۱۲۸٫
مهجور، سیامک. (۱۳۸۶). روان‌شناسی بازی، چاپ دهم، شیراز، انتشارات ساسان.
مهجور، سیامک. (۱۳۹۲). روانشناسی بازی. چاپ دهم، شیراز: انتشارات ساسان.
ناجی، سعید. (۱۳۸۷). کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان، گفتگو با پیشگامان. تهران: پژوهش‌گاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ناظمی، یحیی. (۱۳۸۵). ادبیات کودکان با رویکردی بر قصه‌گویی و نمایش خلاق. تهران: چاپار.
ندافی، راضیه. (۱۳۸۷). ضرورت ترویج تفکر انتقادی و خلاق در جامعه امروز. کنگره ملی علوم انسانی.
هاشمیان‌نژاد، فریده (۱۳۸۰). ارائه چارچوب نظری در خصوص برنامه‌ درسی مبتنی بر تفکر انتقادی در دوره ابتدایی با تأکید بر برنامه درسی مطالعات اجتماعی. رساله دکترای دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات.
هایدگر، مارتین. (۱۳۸۵). معنای تفکر چیست؟ ترجمه: فرهاد سلیمانیان، تهران: نشر مرکز.
هینیگ، رات بیل؛ استیل ول، لیدا. (۱۳۸۱). نمایش خلاق در کلاس درس. مترجم: علی حسین قاسمی، تهران: نشر انتخاب نو.
یاری، افشین. (۱۳۹۲). بررسی تأثیر روش آموزش مبتنی بر نمایش خلاق بر کاهش مشکل رفتار پرخاشگری دانش‌آموزان پسر مقطع پنجم ابتدایی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه.
یعقوبی، رحیم؛ معروفی، یحیی. (۱۳۸۹). تفکر انتقادی (بررسی جایگاه تفکر انتقادی در محتوای کتاب مطالعات اجتماعی دوره‌ی متوسطه. رشد آموزش علوم اجتماعی، دوره ۱۳، شماره ۴، تابستان، صص ۳۹ – ۳۰٫
منابع خارجی:
Hadzima, J. (2005). Success is no day at the beach: know your personal goals before beginning a business. Boston Business Journal, 31 (25), Available at: http://web.mit.edu/e-club/hadzima/success-is-no-day-at-the-beach.hyml.
Hendry, L.B and Welsh, Jennifer. (1981). Aspects of Hidden Curriculum: Teachers and Pupils Perceptions in Physical Education. In International Review for the Sociology of Sports. 1981: 16: 27, p27-42.
Hllinan, M. T. and Williams R. A. (1990), students characteristics and the peer influence process, sociology of Education, vol 63.
Pearson. S. B. & Newcomb M. D.(2000), predictors of early school parents, journal of educational, vol. 92, no.3.
DiMaria, Frank (2010), Education- not a way out of poverty, The Hispanic outlook in higher education, Paramus, vol. 21.
Lockhart, Shannon. (2010). Play: An Important Tool for Cognitive Development. HighScope Extensions is a practical resource for early childhood teachers, trainers, administrators, and child care providers. It contains useful information on the HighScope Curriculum and on HighScope’s training network. VOLUME 24, NO. 3.
Bergen, Doris. (2008). The Role of Pretend Play in Children’s Cognitive Development. journal on the development, care, and education of young children, volume 4, Number 1.
Lerner, M, Mikami, A and Levine, K. (2011). “Socio-Dramatic Affective-Relational Intervention for Adolescents with Asperger Syndrome & High-Functioning Autism: Pilot Study.” Autism ۱۵, no. 1 (2011), 21–۴۲٫ Available online at http://aut.sagepub.com/content/15/1/21.
Lawrence, Bridget Mary. (2011). Dramatic Play and Social/Emotional Development. An Action Research Report Presented to the Graduate program in Partial Fulfillment of the Requirements For the Degree of Masters in Education/Educational Leadership .Concordia University Portland.
Ostrosky, Michaelene M, Meadan, Hedda. (2010). Play and Learn Together. Reprinted fromYoung Children • January 2010, PP.104- 109.
Fleury F, Marazzani MH, Saucier JF.(2003). The use of theatre as promoter of change in social skills. Sante Ment Que. ۲۰۰۳ Autumn;28(2):251-72.
Erbay, Filiz; Yildirim Dogru, S.Sunay. (2010). The effectiveness of creative drama education on the teaching of social communication skills mainstreamed students. Procedia Social and Behavioral Sciences 2 (2010),4475- 4479.
Lung Chang , Wen ; Ming Liu , Wei. (2006). A Study of the Application of the Drama Therapy on ADHD Students’ Social Abilities at the Resource Class of the Elementary School. The International Journal of Arts Education. Pp: 36-64.
Gupta, Amita. (2008). Vygotskian perspectives on using dramatic play to enhance children’s development and balance creativity with structure in the early childhood classroom. Early Child Development and Care 2008, 1–۱۳, iFirst Article
پیوست‌ها و ضمایم
Title: Examine the role of education through curriculum development, creative and critical thinking View Elementary Third Grade.
By: Shahla Sadeghi
Abstract:
This study aimed to investigate the role of education through curriculum development, creative and critical thinking View Elementary third grade students performed. Method of quasi-experimental design with pretest – posttest design with a control group. To achieve this goal, first a sample of 40 members of the method of sampling was selected from among School Students Kermanshah city. groups were divided. Group for 8 sessions and Instructing creative displays, and controls the school as a traditional lecture the learning civics lesson began. At the end of training, both groups participated in the test. In addition to the data analysis and inferential statistics – Kolmogorov normality test and Mann-whitney test was used and statistical processes required score using the software spss (version 18) was performed. The results showed that in all cases Show more creative teaching methods to enhance critical thinking skills including inference, recognition of assumptions, deduction elements, components, interpretation, evaluation and development of teaching elementary school students has an impact. The results In general, the validity and reliability training programs for creative ways to display As an effective tool to enhance critical thinking and academic achievement of children approved.