تمرکز و تاکید بر مساله فقر شهری به عنوان یک وظیفه و بخشی از مشکلات مربوط به شهر
توسعه زیرساخت‌های شهری مخصوصاً در نقاط محروم و فقیر شهر
از بین بردن موانع اداری و قانونی که مانع امر توسعه می‌گردند.
بالا بردن نقش بخش خصوصی و جوامع در برنامه‌ریزی، اجرا و مدیریت
تسهیل نمودن مکانیسم بسیج منابع جدید و جایگزین
تعهد بیشتر سازمانهای دولتی نسبت به ایجاد حداقل تسهیلات و خدمات شهری برای هر یک از شهروندان
همچنین لازم است به راه حل ها و برنامه‌هایی که به قشر فقیر شهری و مشارکت آنان تاکید می‌کند اهمیت بیشتری داده شود. در این باره توجه به موارد زیر بسیار ضروری است:
تامین و تضمین حق تملک اراضی برای تمامی ساکنان مناطق محروم و فقیر شهری
تغییر قوانین ساخت و ساز جهت مشارکت بیشتر بخش خصوصی و جوامع فقیر در توسعه امور زیربنایی و برنامه‌ریزی برای احداث مسکن، اجرا و ایجاد ارتباط با خدمات شهرداری.
ایجاد ارتباط منطقی میان ساختار مالیاتی شهرداری با هزینه‌های واقعی ارائه خدمات
عدم تخصیص منابع مالی به اقدامات سرمایه بر مسکن‌سازی و. ..
اجتناب از آشفتگی امور و انجام اقدامات متناقض با توسعه
اجتناب از تغییرات فوری در سیاست‌ها و تدابیر به کار گرفته شده در زمینه برنامه‌های فقرزدایی
اجتناب از سیاست‌ها و تدابیری که در آنها قشر فقیر شهری به عنوان تولید کننده منابع عظیم در نظر گرفته نمی‌شوند.
استفاده از همکاری کارشناسانه سازمانهای غیردولتی NGO و به کارگیری و اجرای برنامه‌های مهم و اصلی توسعه شهری در ارتباط با قشر فقیر جامعه
تامین بودجه و هزینه لازم برای اجرای ایده‌های جدید
افزایش امکانات مالی و کمک‌های بانکی برای قشر فقیر شهر
بهبود بخشیدن تسهیلات زیربنایی (زیرساخت‌ها) و وضعیت زیست محیطی شهرها به ویژه در مناطق محروم
حمایت از راه حل هایی که مشکلات زاغه‌نشینی را در کل شهر برطرف می‌سازد و اجتناب از راه حل هایی موقتی
تخصیص منابع به توسعه امور زیربنایی و فیزیکی (کالبدی) در کوتاه مدت و اجتناب از تخصیص منابع در فعالیت‌های مختلف که نتایج محسوس و ملموسی ندارد.
اختصاص سرمایه‌گذاری بیشتر در زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی در بلندمدت.
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
درمان مشکلات این مناطق به عنوان جزیی از بافت شهری و حل ریشه‌ای آن تاثیر محسوس و مطلوبی در بهبود کیفیت زندگی تعداد زیادی از جمعیت مناطق زاغه‌ای و حاشیه‌ای داشته و در بهسازی ساختار کلی زاغه‌ها در مدت زمان محدود و احیای مجدد امور زیربنایی و خدمات‌رسانی و محیط‌زیست کل شهر بسیار موثر می‌باشد. مناطق زاغه‌ای نیز به طور طبیعی از بهبود وضعیت زندگی سود خواهند برد و برای شهر نیز مناطق زاغه‌ای فرصت‌های مناسبی برای تغییر، به وجود خواهند آورد.
با منسجم و هماهنگ کردن فعالیت‌ها می‌توان امکانات لازم برای توسعه عمران این مناطق را فراهم کرد. راه حل‌های بسیاری در این زمینه و در سطح اقتصاد خرد وجود دارد که کاملاً اقتصادی هستند. تجارب حاصل از “پروژه احداث مسکن در شهر ایندور” و نیز اقدامات صورت گرفته در زمینه شبکه‌بندی زاغه‌ها در شهرهای احمدآباد و بارودا این مساله را تایید نموده‌اند. در پروژه‌های مذکور از ارتباطی که بین مسائل و مشکلات زاغه‌ها و محلات حاشیه‌نشین وجود دارد و از مسیرهای زهکش طبیعی که با زیرساخت‌های شهری و ساختار زیست‌محیطی شهر در ارتباط است، بهره‌برداری و استفاده گردیده است. با توجه به این که از نظر فیزیکی و کالبدی مناطق حاشیه‌نشین، جزایری جدا و ایزوله از شهر نیستند بنابراین باید این مناطق در ارتباط با یکدیگر و در ارتباط با ساختار کل شهر در نظر گرفته شوند و از این مناطق جهت بهسازی کل شهر استفاده و بهره‌برداری گردد.
عکس مرتبط با اقتصاد
اقشار فقیر شهری به صورت پراکنده و جدا در مناطق برنامه‌ریزی نشده شهری، ساکن گردیده‌اند و همواره با کیفیت پایین مسکن، تراکم جمعیت بالا، عدم دست‌یابی کافی به خدمات اولیه شهری و عدم تضمین حق مالکیت مبارزه می‌کنند. تمامی سازمانها و ارگان‌های دولتی و غیردولتی در شهرهای مختلف جهان می‌کوشند تا برای مشکل بزرگ و پیچیده فقر و مسکن شهری راه حلی مناسب بیابند. اما نه دولت، نه مسؤؤلان شهرها، نه سازمانهای غیردولتی NGOs و نه جوامع فقیر به تنهایی نمی‌توانند تغییر و تحول مهمی در این زمینه به وجود آورند. برای ایجاد تغییر و تحول در سطحی وسیع و پایدار نیاز به مشارکت به شدت احساس می‌شود. ایجاد ارتباط گسترده میان سازمانها و گروه‌های مختلف اجتماعی پراکنده در سطح کشور، ارتباط این سازمانها و گروه‌های اجتماعی با سازمانهای دولتی و غیردولتی و ارتباط با سازمانهای ملی و بین‌المللی و تبادل تجربیات جامعه به جامعه، می‌تواند باعث تقویت اجتماعات محلی شود. پیشرفت و توسعه هر منطقه در شهر باعث توسعه کل شهر شده و تجربه و فرصت آموزشی خوبی برای گروه‌های سراسر کشور به وجود می‌اورد. با حمایت و هدایت سازمانهای اجتماعی اقشار فقیر و استفاده از مشارکت فعال آنان می‌توان در زمینه‌های زیر روند انجام اقدامات بهسازی را در دراز مدت تسهیل نمود:
۱- بهسازی و ساماندهی مناطق فقیر نشین موجود که به زمین مناسب دسترسی دارند در زمینه‌هایی چون مدیریت زمین، ارائه خدمات اولیه شهری مانند منابع آب و فاضلاب و تدارک سایر تسهیلات زیربنایی و تسهیلاتی جامعه.
۲- تغییر مکان مناطق فقیرنشینی که در مناطق پرخطر و نامناسب قرار گرفته‌اند به اراضی خدمات رسانی شده و ارائه توصیه‌ها و راه حل هایی جهت انسجام در شهر با تاکید بر ارائه فرصت‌های اشتغال برای ساکنان این مناطق
برای
